กลับมาอัพบล็อกแล้วค่ะ หลังจากใกล้ตายกลับการบ้านจาก AUA ที่ล้นมือ
โชคดีวันนี้อาจารย์ให้การบ้านน้อยลง (หรือเพราะเราชิน) เลยมีเวลามาเล่าให้ฟังเกี่ยวกับค่ายสารคดี,
การเรียนที่ AUA, A-chieve (โครงการที่ให้เราไปฝึกงานที่คลีโอ)
แล้วก็ถ้ามีให้อยากรู้ จะเล่าเรื่องงานมีตติ้ง Song joongki เมื่อวันหยุดนี้ที่ผ่านมาให้ฟัง
ค่ายสารคดีนี้ จัดขึ้นเป็นครั้งที่ 8 แล้วนะ ซึ่งจะจัดขึ้นทุกปี เวลารับสมัครก็ประมาณ กุมภา มีนา
จะจัดปีละครั้งเท่านั้น
ฉะนั้นใครที่สนใจ ปีหน้าอย่าพลาดนะ จะได้มาเป็นรุ่นน้องเรา^_^
ค่ายของเราก็เริ่มต้นไปแล้ววันเสาร์ที่ผ่านมา
และจะจบลงวันเสาร์ก่อนวันแม่
ค่ายนี้จะแบ่งเป็นสองส่วนคือ นักเขียนกับช่างภาพ เราทำงานคนละส่วนแต่ต้องร่วมมือกันทำ
เพราะบทความที่เขียนจะเป็นเรื่องเดียวกันค่ะ
วิธีการสมัคร
สำหรับเราซึ่งเป็นนักเขียน ก็ใช้สมัครโดยการส่งผลงานเขียน
ซึ่งเราไม่แน่ใจว่าต้องเป็นงานประเภทสารคดีหรือเปล่า
แต่ก็ควรจะเป็นเนอะ เพราะเราสมัครค่ายสารคดีนิ
สำหรับเรา ส่งไป 2 งาน จริงๆ เขาให้ส่งงานเดียว ดังนั้นเราก็ต้องเลือกงานที่ดีที่สุด
ของเราเลือกงานที่เขียนเรื่องหวาน…ขม เป็นบทความ กับอีกเรื่องคือ ฮิโรชิมา จากน้ำตาสู่ความทรงจำ
ซึ่งพี่ทีมงานสารคดี เขามาก็มาพูดๆทีหลังว่า
งานเขียนที่ดีก็ควรมีบทนำ มีเนื้อเรื่องและมีบทส่งท้าย
ฉะนั้นใครที่ส่งงานเขียน ก็อย่าลืมส่วนประกอบที่สำคัญนี้ด้วยนะคะ
วันนี้ พอแค่นี้ก่อน ครั้งหน้า กับวันแรกในค่ายสารคดี จะมาเล่าให้ฟังเกี่ยวกับ
ชีวิตของนักสารคดี เทคนิกการเขียนงานสารคดี รวมไปถึงการปรับความคิด เพื่อที่จะเป็นนักเขียน เป็นสื่อมวลชนที่ดี
เพราะจริงๆ แล้ว การทำงานสารคดีก็เหมือนๆเป็นนักข่าวแหละค่ะ แต่เราเสนอในรูปของบทความ ดังนั้นภาษาจะสวยกว่า
ในความคิดเรา เราว่า งานเขียนสารคดี เป็นงานที่มีคุณค่ามากๆ
ส่วนตัวแอบยอมรับว่าไม่ค่อยอ่านสารคดีเท่าไหร่
แต่เรารู้สึกได้เลยว่า งานเขียนสารคดีมีค่ามากกกก
เพราะกว่าจะได้ กว่าจะกลั่นกรองออกมาได้แต่ละชิ้นเนี่ย ยากมาก
แล้วมันคือ เรื่องจริง คือส่วนหนึ่งของสังคม คือจุดเล็กๆ บนโลกใบนี้ ที่เราไม่เคยรู้เลย
Alittleparfait 