04 คำตอบอยู่ที่ตัวเรา

เขาว่ากันว่า เด็กวัยเรียน จะมีอยู่ 2 ประเภทคือ เด็กลูกธนู กับเด็กเรือใบ อยากรู้จังว่า เพื่อนๆ เป็นแบบไหน(เม้นต์ได้นะ)

เด็กหัวธนู จะเป็นอารมณ์แบบ มีเป้าหมายที่ชัดเจนมาก (อยากทำงานบริษัทนี้ๆ อยากไปเรียนต่างประเทศ) ชีวิตของเขามั่นใจว่าความคิดตัวเองถูก ดังนั้นจึงมักมีปัญหากับเพื่อนรอบข้าง และอาจไม่มีแผนสำรองในยามที่ทำผิด

สิ่งที่เป็นคำถามในใจของพวกเขาก็คือ “ทำยังไงถึงจะไปถึงเป้าหมายได้เร็วและดีที่สุด” แต่บางครั้งเพราะมุ่งมั่นแต่จะ เดิน เดิน เดิน อย่างเดียว ทำให้ไม่เหลือใจสำหรับโอกาสอื่นๆ ที่เปิดรอรับเขาอยู่รอบตัว

เพราะจริงๆ หนังสือสักเล่ม คนสักคน หรือเหตุการณ์บังเอิญสักอย่าง อาจทำให้เราเปลี่ยนความคิด เปลี่ยนความฝันของตัวเองไปเลยก็ได้

ดังนั้นเราควรเตรียมพร้อมสำหรับการเปลี่ยนแปลง และเปิดหัวใจรอรับอะไรใหม่ๆ ดีๆ เข้ามา

อีกประเภทคือ “เรือใบ” ซึ่งเราเจอค่อนข้างบ่อย จะเป็นอารมณ์แบบ เอ่อ จะเรียนอะไรดี ตัวเราชอบทำอะไร อยากทำงานอะไร……..

พวกนี้จะไหลไปตามคนอื่นง่ายมาก ความฝันคลอนแคลน ไม่ต้องมีหนังสือสักเล่ม บางทีอยู่คนเดียวก็เปลี่ยนความฝันตัวเองได้ง่ายๆ คือเป็นคนโลเลนั้นเอง

ซึ่งอาจารย์ คิมรันโดบอกว่า การที่จะให้คำตอบที่ดีที่สุด ก็คือฟังคนนั้นเล่าแล้วก็ใช้วิธีสะท้อนคือให้เขาพูดออกมาให้หมดและสุดท้ายคำตอบจะวนกลับไปให้เขาเอง

อาจารย์บอกว่า ไม่ว่าคุณจะเป็นกลุ่มไหน การยอมรับความเปลี่ยนแปลงคือสิ่งที่สำคัญมากที่สุด ต้องเผชิญหน้ากับตัวเอง อย่าให้ใครหรืออะไรมาแทรกกลางระหว่างตัวเรากับจิตใจเรา

ให้ลืมทุกอย่าง ทั้งความคาดหวัง/สถานทางสังคม/กระแสของคนรอบข้าง แล้วถามตัวเองว่า

ฉันต้องการอะไร

อะไรที่ฉันทำแล้วมีความสุข

ฉันทำอะไรได้ดีบ้าง

และสุดท้าย ฉันเป็นใคร

• มีหลายครั้งที่เราเจอคำถามประมาณว่า อยากเรียนนี้แต่พ่อแม่ไม่ให้เรียนจะทำอย่างไร คำตอบคือ

1. ทบทวนตัวเอง ว่าเราอยากเรียนอันนี้จริงๆ หรือเปล่า การที่มีคนทักเป็นเรื่องดี เพราะทำให้เรากลับมาคิดให้ลึกซึ้งขึ้น

2. รู้ว่าใช่ (ส่วนมากจะเป็นเด็กวิทย์อยากเรียนศิลป์) ก็พิสูจน์ตัวเอง กล้าที่จะแหกกรอบเดินไปตามเส้นทางตัวเอง

ถ้าผิดก็แค่รู้ไว้ว่า เราเลือกเอง เราเจ็บเอง เราจำเอง และเราจะไม่ผิดอีกก็แค่นั้นเอง….นี่แหละชีวิต