ในช่วงที่อยู่มัธยม ชีวิตเราจะเต็มไปด้วยความฝัน คนวามหวัง และเป้าหมาย – อยากเรียนเก่ง/สอบได้มหาวิทยาลัยดีๆ/เรียนคณะที่ชอบ/เป็นคนที่เพื่อนๆ รัก……เขาถึงบอกไง ว่าช่วงเวลาแห่งวัยรุ่นเป็นช่วงที่ Fresh ที่สุด
เรามักจะมีเขียนเป้าหมายแปะอยู่ที่โต๊ะอ่านหนังสือ “ต้องตั้งใจเรียน สอบติดที่………” แม้ว่าสุดท้าย บางครั้งจะทำได้หรือไม่ได้ก็ตาม
สิ่งที่ยากกว่าและเราต้องเจอเมื่อเป้าหมายสุดท้ายสำเร็จแล้วก็คือ “การส่งต่อเป้าหมาย” ………ตลอดชีวิตวัยเรียน ประถม มัธยม เราเชื่อว่าทุกคนล้วนมีเป้าหมายเดียวกันคือ การสอบติดมหาวิทยาลัย แล้วหลังจากนั้นล่ะ?
“อะไรที่ฉันต้องทำต่อไป” เราว่ามีหลายคนถามตัวเองแบบนี้
เรื่องนี้เหมาะกับคนที่มุ่งมั่นสุดๆ คนที่เป้าหมายแรงกล้า โดยเฉพาะการสอบเข้ามหาวิทยาลัย
เพราะตลอดมา เหมือนเรามีเป้าหมายเป็นเสาที่ยึดเอาไว้ตลอดคือการติดมหาวิทยาลัยเอาไว้ตลอด พอมาวันนึง เป้าหมายนี้หายไป(อาจหายไปจริงๆ หรือไม่ก็เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีิวิตของเรา)
จริงๆ ก็จะเป็นความทรมานใจอย่างหนึ่งของคนที่ขยันเรียนมากๆ มาโดยตลอด….ความรู้สึกหลังติดมหาลัย ตอนแรกก็อาจดีใจแต่ต่อมาก็จะรู้่ว่า….ก็แค่นี้เอง
ชีวิตหลังจากนี้ หลายคนอาจปล่อยชีวิตไปตามเรื่อง ถือว่าเข้ามหาลัยแล้ว เรียนก็ำได้ไม่เรียนก็ได้ แต่จริงๆ ไม่ใช่เลย
“เพราะในมหาวิทยาลัย ถือว่าเราได้เลือกสาขา/วิชา ที่เราอยากเรียนแล้ว เราก็ต้องเต็มที่กับมัน เพราะมันคือสิ่งที่คุณเลือกเอง”
หรือหลายคน ก็อาจรู้สึกผิดหวังกับตัวเอง เพราะเหมือนเรากลายเป็นคนไม่มีเป้าหมายในชีวิต ถ้าเปรียบเป็นการเดิน ชีวิตในโรงเรียนก็เหมือนเด็กในซอย เราก็แค่เดินตรงออกไปเพื่อไปหาถนนใหญ่
แต่ชีวิตมหาลัย มันไม่ใช่ มันเหมือนเดินบนถนนเส้นใหญ่ ที่มีสี่แยก/มีสถานที่ดึงความสนใจมากมาย จนบางครั้งเรามองไม่เห็นเลยว่าสุดท้าย เป้าหมายของเราคืออะไร
เพราะแค่เราเดินเลี้ยว เป้าหมายก็เปลี่ยนไปทันที
สำหรับการพึ่งดวงคืออะไร การพึ่งดวงความหมายที่แท้จริงไม่ใช่การปล่อยชีวิตไปตามกระแสโลก ไม่ได้หมายถึงการไม่พยายามทำอะไรเลย รอเป็นฝ่ายรับอย่างเดียว
แต่การพึ่งดวงหมายถึง การต่อสู้อย่างไม่ย้อท้อ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นภายหลังบ้างก็ตาม.…
แล้วตกลงเราพึ่งดวงได้หรือไม่ได้กันแน่
คำตอบคือ ตัวเราก็คือตัวเรา เราสามารถบรรลุเป้าหมายได้ด้วยตัวของเราเอง โดยไม่ต้องเอาชีวิตเราไปผูกไว้กับดวง….ลองเชื่อใจตัวเอง เชื่อในความสามารถของตนเอง ให้มากกว่าเชื่อดวงดูนะ ♥
(โพสนี้ เนื้อหาหลายคนอาจงงๆ หน่อย เพราะว่า เนื้อหาจะขึ้นกับประสบการณ์ของชีวิตคนเกาหลี แนวคิดอาจแตกต่างกับเราบ้าง เพราะคนเกาหลีเขาเป็นคนที่มุ่งมั่นไง เหมือนทำอะไรก็ต้องมีเป้าหมาย พยายามทำให้ได้ พอเข้ามหาลัย ฃีวิตก็เหมือนไม่มีเป้าหมาย ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ เหมือนหาปลายทางให้ตัวเองไม่เจอ บางทีก็เลยรู้สึกผิดกับตัวเอง……
คนไทย เราว่าก็มีนะ แต่น้อย TT รอต่อตอนหน้านะ อาจเข้าใจมากขึ้น)
เป็นคนดวงไม่ค่อยมีค่ะ T T มั่วไปไม่ค่อยจะถูก
ถ้าไม่ใช่ว่าทำได้จริงๆ – – คะแนนก็ออกมาแบบเอิ่ม…
เลยคิดว่าถ้าอย่างงั้นก็พึ่งตัวเองดีกว่า
แต่ก็อยากให้ดวงดีๆ ด้วยนะ 5555+
ยังติดตามอ่านบล็อกเรื่อยๆ แม้ว่าจะไม่ได้เม้นบ้าง
ใกล้สอบแล้วค่ะ เครียดจัง orz
55+ อย่าเพิ่งเครียดสิ……
พยายามมากขึ้นอีกนิด คะแนนก็จะเพิ่มขึ้นเอง
Fighting!!
ตามอ่านต่อไปนะ ♥