ต่อจาก The Secret of Park Won Hee (บทสัมภาษณ์ พักวอนฮี)
โพสนี้ นั่งแกะไปแกะมา มันคือบทสัมภาษณ์เต็มของอันที่แล้วนี่นา ดังนั้นเนื้อหาอาจคล้ายกับอันที่แล้วหน่อยนะคะ ^^
ทำไมการเรียนจบฮาร์วาร์ดด้วยเกียรติยมถึงเป็นเรื่องที่ดีมากๆ เรื่องหนึ่ง
เพราะฮาร์วาร์ดก็เหมือนกับเบียร์ คนที่เก่งก็เหมือนกับฟองเบียร์ที่อยู่ด้านบน ฉันก็เป็นเหมืองโฟมเบียร์ที่อยู่ด้านบน ตอนแรกก็อยากเป็นฟองเบียร์ที่อยู่เหนือขึ้นไป แต่ต่อให้พยายามเท่าไหร่ก็ดูเหมือนจะไม่เป็นผล เหมือนมันเกินลิมิตของฉัน
อาจารย์แนะนำให้ฉันตั้งใจเรียนและ ลงเรียนวิชาที่ยากขึ้นไป แม้ว่าวิชาจะยากแทบตายแต่พอได้คะแนนที่ดี มันก็ทำให้เกรดของฉันออกมาดี
ทำไมถึงเลือกเรียนเศรษฐศาสตร์
ตอนแรกฉันตั้งใจจะเรียนชีวะ แต่เพราะการทำวัจัยและทำการทดลอง เช่นการต้องทำงานทดลองตลอดคืนทำให้ฉันรู้สึกเหนื่อยและหมดความสน
เพราะฉันชอบวิชาคณิตและวิชาในทางปฏิบัติที่เกี่ยวกับเลขอยู่แล้ว (คณิตศาสตร์ประยุกต์) ฉันจึงตัดสินใจลงเรียนวิชาเศรษฐศาสตร์
ตอนเปลี่ยนวิชาเอกคิดอะไรอยู่
ฉันตั้งใจจะเรียนวิชาที่ยากขึ้นไปอีก ในขณะที่หลายคนเปลี่ยนวิชาเพราะต้องการหลีกเลี่ยงสิ่งที่ยาก แม้มันจะยากกว่าชีวะ แต่ก็สนุกกว่าสุดท้ายฉันก็ตัดสินใจเลือกเรียนวิชาเอก economics and statistics.
ได้รับการคัดเลือกเข้าชมรมเด็กเกียรตินิยม(Phi Beta Kappa) ช่วยเล่าให้ฟังหน่อย
ปัจจัยแรกคือเกรดและจดหมายแนะนำจากอาจารย์ จริงๆ การรู้จักกับรุ่นพี่ปี 4 ก็พอช่วยได้
สอบ GRE ได้เต็มทั้ง 2 พาร์ท มีเทคนิกยังไงบ้าง
จริงๆ ฉันก็ไม่ใช่คนที่เก่งภาษาอังกฤษ แต่การท่องศัพท์และอ่านหนังสือมากๆ ก็ช่วยได้เยอะ ฉันไม่มีเคล็ดลับ มีแต่วิธี ก็คือต้องอดทนและไม่ยอมแพ้ ถ้าเราตั้งใจเรียนอย่างหนักซะอย่างก็ไม่มีทางที่จะทำไม่ได้แล้วอยู่แล้ว
ช่วงไหนคือช่วงเวลาที่ยากที่สุดในมหาวิทยาลัย
ช่วงปีแรก โดยเฉพาะเรื่องภาษาอังกฤษ โดยเฉพาะการฟังกับการเขียน การออกไปเที่ยวกับเพื่อนก็เป็นอีกหนึ่งปัญหา เวลาเพื่อนพูดอะไร เหมือนฉันต้องใช้เวลานานกว่าจะเข้าใจ หลายครั้งที่ฉันอยากกลับบ้าน
ทำอย่างไรถึงผ่านช่วงเวลาเหล่านั้นมาได้
ช่วงแรกนั้น ฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไง ฉันพยายามหลีกเลี่ยงดีกว่าการเผชิญหน้ากับความอับอาย แต่ช่วงที่ยากคือการฟังเพื่อนๆ พูด การเข้าร่วมชมรมก็เป็นทางออกที่ดี In 1 year, I can over come the difficulties (แปลไทยไม่ถูกอ่ะ)
มีชมรมอะไรบ้างที่คุณเข้าร่วม
เป็นชมรมของชาวคริสเตียน การเข้าร่วมชมรมทำให้เรามีเพื่อนง่ายขึ้น เราจะไปให้อาหารเช้ากับคนไร้บ้านทุกวันเสาร์
การทำกิจกรรมอาสาสมัครให้อะไรกับคุณบ้าง
คนไร้บ้านแต่ละคนมีเรื่องราวที่แตกต่าง หลายคนไม่มีงานทำ เราไม่สามารถหาเหตุผลได้ว่าทำไมพวกเขาถึงได้กลายเป็นคนไร้บ้าน พวกเขาต้องการเป้าหมายในชีวิต อยากได้เหตุผลที่เขาต้องทำงาน ที่คือสาเหตุที่ทำให้ฉันอยากเรียนเกี่ยวกับ policy
ไปเรียนไกลถึงอเมริกา ทำอย่างไรถึงจะมีเพื่อน
อเมริกาเป็นประเทศแห่งอิสระ ปาร์ตี้ การดื่มเป็นเรื่องปกติในสังคม ดังนั้น เพื่อนคือสิ่งที่สำคัญ ถึงจะมีอิสระเสรี แต่ในชีวิตจริง เราก็ต้องมีเพื่อนเสมอ และฉันก็โชคดีที่มีเพื่อนมากมาย
ช่วยเล่าถึงเพื่อนที่มีอิทธิพลต่อชีวิตในอเมริกาให้ฟังหน่อย Amy Chan เป็นรูมเมตของฉัน เธอเป็นคนอเมริกันเชื้อสายจีน เพราะช่วงแรกฉันมีปัญหาเรื่องภาษามาก ก็ได้เธอนี่แหละเป็นคนช่วย ถ้าฉันไม่เข้าใจ เธอก็จะพูดให้ช้าลง ฉันรู้สึกขอบคุณทุกครั้งเวลาที่คิดถึงเธอ หนังสือที่จะตีพิมพ์ในฤดูใยไม้ร่วงนี้ก็มีความคิดเห็นของเพื่อนเกี่ยวกับ การเรียนและชีวิตในมหาวิทยาลัยรวมอยู่ด้วย
น่าจะหมายถึงหนังสือเล่มนี้นะ
มีเรื่องอะไรแปลกๆ ที่อยากเล่าให้ฟังไหม
มีโจทย์เลขที่ฉันพยายามแก้เท่าไหร่ก็ทำไม่ได้ ไม่ว่าจะกินข้าว จะเดิน จะนอน แต่สุดท้ายฉันก็สามารถแก้มันได้ตอนที่ฉันฝัน “ความคิดสร้างสรรค์สามารถช่วยได้”
เป้าหมายในชีวิตคืออะไร
ฉันอยากจะเป็นคนดี ฉันว่ามันคือสิ่งที่สำคัญที่สุด
สิ่งที่อยากทำมากที่สุดคือ
อยากไปอินเดีย เพราะพวกเขามีชีวิตที่แตกต่างไปจากพวกเรา ชีวิตไม่ใช่เรื่องที่ง่ายเสมอไป ฉันอยากออกไปเที่ยวรอบโลกเพื่อหาประสบการณ์
คนที่ช่วยเหลือคุณมากที่สุด
แม่ ตั้งแต่เด็ก ฉันรู้สึกขอบคุณทุกครั้งที่เธอให้ฉันเรียนภาษาอังกฤษ ทำให้ฉันสามารถมีทุกวันนี้ เช่นด้วยกับการเขียนไดอารี่ ที่ทำให้ฉันคิดอย่างเป็นระบบและมีความคิดสร้างสรรค์ ซึ่งเป็นพื้นฐานสำคัญ เธอเคารพในการตัดสินใจของฉันเสมอ ทำให้ฉันสามารถเรียนได้อย่างไม่กดดัน แม้ว่าที่บ้านฉันจะเป็นเพียงลูกสาวที่น่ารักของพ่อและแม่ แต่ฉันก็เป็นผู้ใหญ่และเป็นลูกสาวที่น่าภูมิใจด้วย ฉันจะตั้งใจทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายของฉันให้ดีที่สุดแผนการในอนาคตฉันจะเรียนปริญญาเอกในด้านเศรษฐศาสตร์ (ตอนนี้เธอเรียนอยู่ที่แสตนฟอร์ดค่ะ) ฉันจะทำวิจัย เกี่ยวกับปัญหาการศึกษาในครอบครัวคนที่มีรายได้ต่ำ 6 ปีสำหรับการทำงานอย่างหนัก (ปริญญาเอกเหมือนจะต้องใช้เวลาเรียน 6 ปีนะ) และฉันก็เลือกที่จะเรียนเพื่อสังคมของเรา
Orginal Text : http://cafe.daum.net/univy/Ww6L/98?docid=1G2KUWw6L9820090720095121
Translate : Parfaits
Alittleparfait 
เราชอบคนนี้มากๆเลยค่ะ เเล้วก็ชอบบลอคพี่มากด้วย เราเพิ่งสมัครบลอคเมื่อเร็วๆนี้เอาไว้ติดตามพี่ด้วย
อยากให้พี่เล่นทวิตจังเพราะเราไม่ค่อยเข้าเฟสอะค่ะบางทีมันไม่เห็นเวลามีอะไรอัพเดท
ปล อยากอ่านเล่มใหม่สีเเดงๆจัง>____<
อยากอ่านเล่มแดงจัง ไม่รู้เขาจะมีแปลไหม หรือไม่เราก็อาจเรียนเกาหลีจนอ่านออกก่อน 55+
ขอบคุณมากนะ ที่ชอบบล็อกพี่ ^_^
อยากให้หนังสือเล่มสีแดงมีแปลจังเลยค่ะ แต่สำนักพิมพ์ไม่ได้พิมพ์ต่อแล้ว ได้อ่านแต่เล่มสีฟ้า น่าเสียดายจังเลย เด็กไทยควรได้อ่านหนังสือดีๆอย่างนี้เยอะๆ
อยากให้แปลเหมือนกันค่ะ เนื้อหาข้างในหน้าอ่านมากเลย ^^