2015 Reflection

โพสนี้เป็นโพสที่เราชอบที่สุดในปีเลย ตั้งหน้าตั้งตารอปีใหม่เพื่อจะเขียนโพสนี้แหละ

My 2015 life journey

เป็นปีแห่งการเปลี่ยนแปลงและการเดินทางมากๆ เรายังจำได้เลย ว่าช่วงต้นปีนี้ เรายังแอบบ่นกับตัวเองอยู่เลย ว่าปีนี้คงเหมือนเดิม ไม่น่าจะมีอะไรใหม่ๆ เข้ามาเท่าไหร่ คำขอตอนปีใหม่ก็คือ

สรุปคือชีวิตปีนี้ที่สุดแห่งความตื่นเต้น และสนุกละ

• ต้นปี ได้ไปเที่ยวนิวยอร์คเป็นครั้งแรก ถือว่าเป็นการท่องเที่ยวคนเดียวเป็นครั้งแรกในอเมริกาด้วย
• ไป Wwoof ที่ญี่ปุ่น มันคือที่สุด ของที่สุด ของปีนี้ละ
• ได้มา Berkeley ที่นี่เป็นความฝันของเราตลอด น่าจะตั้งแต่ 5 ปีที่แล้วได้มั้ง (ถ้าไปเปิดสมุดครูสมศรี หรือเอ็นคอนเซปต์ ยังมีเขียน ชื่อ มหา’ลัยนี้เลย 55)
• สมัยนั้นยังรู้สึกว่าการจะได้มาเรียนที่มหาวิทยาลัยนี้อยู่ไกลมาก เพราะอังกฤษก็ไม่เก่ง ความรู้ก็ไม่ได้เก่งมาก (เพื่อนๆ ที่นี่คือแบบโอลิมปิก เด็กทุน เด็กตอนอยู่ high school เป็นพวกเด็ก gifted ฯลฯ) ยากมากที่จะได้มาเป็นส่วนหนึ่งของที่นี่ แต่ไม่น่าเชื่อว่าการพยายามเดินทางเข้าหาความฝันของตัวเองวันละนิด ในที่สุดเราก็ได้มาอยู่ในจุดที่เราอยากมาอยู่มากๆ
• จริงๆ ดูเหมือนปีนี้จะมีแต่การเปลี่ยนแปลงใหญ่ๆ แต่จริงๆ สิ่งที่มีค่าสำหรับปีนี้คือการเดินทางในแต่ละวัน เรารู้สึกว่าแต่ละวันของเรามีสิ่งใหม่ๆ ให้เรียนรู้ตลอด ไม่ได้หยุดนิ่งเลย อย่างน้อยก็เป็นสัญญาณว่าเรากำลังเดินไปข้างหน้า :))

ปีนี้สิ่งที่ดีที่สุดอีกอย่างหนึ่งก็คือ การได้เจอ “คน” มากมาย ดีใจที่ได้พบ ได้พูดคุย แม้บางคนจะเจอเพียงช่วงระยะเวลาสั้นๆ ก็ทำให้เราได้เรียนรู้อะไรจากเขาและจากโลกใบนี้ขึ้นมากมาย

Blog’s reflection

โพสฮิตที่คนเข้ามาอ่านเยอะ ได้แก่
เรียนญี่ปุ่นด้วยตัวเองจนผ่าน N2 ภายใน 2 ปี – อันดับ 1 ของปีนี้
โรบินฮู้ดในอเมริกา
(how to) เรียนภาษาญี่ปุ่นด้วยตัวเอง 1
10 เรื่องที่คนไทย (อาจ) เข้าใจผิดเกี่ยวกับ (วัยรุ่น) อเมริกัน

เหมือนของปีที่แล้วเลย 55

ขอเพิ่มอีกอันหนึ่งคือกระทู้ในพันทิป เผื่อใครยังไม่เคยอ่าน

Wwoof in Little Forest เมื่อฉันไปวูฟในฟาร์มคาเฟ่ ที่ญี่ปุ่น

Facebook’s Post & Pic

ตามปกติ เราจะไล่เลียงตามยอดไลค์ เอามาลง แต่สรุปคือรูปที่คนไลค์เยอะๆ มีแต่รูปหิมะทั้งนั้นเลย ปีนี้เลยขอเปลี่ยนเอาเฉพาะ status และรูปที่เราชอบมาลงโพสนี้แล้วกันนะ ^^

จาก NYC

 

โมเม้นต์ไปปลูกข้าวที่ญี่ปุ่น ชอบมาก เท้าเปล่านะ หน้าก็ไม่ได้แต่ง

ห้องสมุด UC Berkeley อลังการรรรร

อันนี้เป็นโพสสรุปชีวิตปี 2 ของเราในบอสตัน

 

ชีวิตเด็ก ป.ตรีอเมริกัน

 

ส่วนหนึ่งที่เราเขียนบล็อกนี้คือต้องการเป็นกึ่งไดอารี่ส่วนตัว ที่บันทึกเรื่องราวการเดินทางของเรา เรารู้สึกว่าเราได้เจออะไรแปลกๆ ได้มีโอกาสทำอะไรหลายๆ อย่าง เลยอยากบอกเล่าสิ่งที่เราเจอ ทั้งในด้านดี ไม่ดี ให้คนอื่นๆ ได้ฟังกัน

ขอบคุณที่ร่วมมาเป็นส่วนหนึ่งของการเดินทางในชีวิตเรา… ไม่น่าเชื่อว่าเขียนบล็อกมาได้ 4 ปี (กว่าแล้วนะ)…  เราเห็นการเปลี่ยนแปลงตัวเองมากมายก็เพราะการทำบล็อกนี่แหละ ยิ่งเวลาย้อนไปอ่านโพสเก่าๆ ยิ่งเห็นชัดเลย…อยากให้ทุกคนเขียนบล็อกกันเยอะๆ นะ :))) 

จากวันนั้นมีสิ่งมากมายที่เราทำไม่ได้ แต่ทำได้ในวันนี้…

และในวันนี้ก็ยังมีสิ่งมากมายที่อยากทำ แต่ไม่รู้จะทำได้ไหม

แต่ยังไงก็ลองสู้ไปด้วยกันเนอะ 🙂