ใครๆ ก็อยากมีชีวิตดี

ถ้าถามวัยรุ่น ว่าเป้าหมายชีวิตคืออะไร?
กว่า 80 เปอร์เซนต์ของวัยรุ่นในอเมริกาบอกว่าอยากรวย
อีกกว่าครึ่งหนึ่งบอกว่าอยากเป็นคนดัง
ฉันเชื่อว่าวัยรุ่นไทยก็ไม่ต่าง….

ถึงรุ่นเรา ที่เรียกกันว่ายุค Millennials หรือ เจนวาย จะเน้นความเป็นตัวของตัวเองแบบสุดๆๆ
เปิดร้านกาแฟ / ทำแบรนด์เสื้อผ้า / ธุรกิจ start-up กำลังมาแรงมากๆ
แต่คำว่า “ประสบความสำเร็จ” คนส่วนมากก็มักจะจำกัดความอยู่แค่รายได้กับชื่อเสียงหรือการเป็นที่ยอมรับ
และฉันเชื่อว่า วัยรุ่นยุคนี้ ใครก็อยากประสบความสำเร็จกันทั้งนั้น

งานวิจัยชิ้นนี้ทำต่อเนื่องมากว่า 75 ปี เปลี่ยนนักวิจัยมาไม่รู้กี่รุ่นต่อกี่รุ่น
ทุกๆ ปีเขาจะแวะไปถามถึงชีวิตความเป็นอยู่ของผู้เข้าร่วมวิจัยคนเดิมกว่า 700 คน
สิ่งที่เราค้นพบจากกว่า 75 ปีของการพูดคุยคือ
“การมีความสัมพันธ์ที่ดีกับคนอื่นๆ ทำให้เราแข็งแรงและมีความสุข” จบ

สิ่งสำคัญไม่ใช่ปริมาณ
หลายคนมีเพื่อน มีคนรู้จักมาก บางคนแต่งงานมีคู่ครองนอนอยู่ข้างกายแต่ก็ยังรู้สึกเหงา
สิ่งสำคัญคือคุณภาพของคนใกล้ชิดต่างหาก

บรรดาคุณตาทั้งหลายในงานวิจัย สมัยเขาเป็นวัยรุ่นเหมือนเราๆ เขาก็เชื่อว่าชื่อเสียงและเงินทองคือสิ่งที่จะทำให้ชีวิตเขา “ดี”
แต่หลังจากศึกษาชีวิตพวกเขามากว่า 75 ปี เราก็พบว่า คนที่มีชีวิตดีที่สุดคือคนที่มีความสัมพันธ์ที่ดี กับเพื่อน กับครอบครัว และกับคนรอบตัว

ฉันได้อ่านบทความนี้ครั้งแรกช่วงปีใหม่ หลังจากเพื่อนแชร์ให้ใน FB
ฉันเองก็คิดเช่นนั้น

ช่วงไม่กี่ปีมานี้ ฉันย้ายมาอยู่คนเดียวในเมืองใหม่ ใช้ชีวิตแบบคนเดียวจริงๆ จังๆ ตลอด 2 ปีแรก ฉันแทบไม่มีเพื่อนเลยด้วยซ้ำ
เป็นครั้งแรกที่ทำให้ฉันรู้สึกว่าความเหงามันน่ากลัวเหลือเกิน
เหงาจัง さびしい　lonely
คือคำที่ฉันได้ยินบ่อยมาก เมื่อฉันก้าวออกจากบ้าน มาใช้ชีวิตกับคนอื่นๆ แบบจริงๆ จังๆ
เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกว่าการอยู่ในครอบครัวใหญ่(ที่วุ่นวายไปบ้าง แต่ก็ไม่เคยให้รู้จักคำว่าเหงา) มันดีแค่ไหน

เมื่อวันจันทร์ อาจารย์เปิดคลิปนี้ในห้องเรียนวิชาวัยรุ่น
เพราะเรากำลังเรียนเรื่อง Love & Sex กันอยู่
เนื้อหาทั้งหมด ฉันยังจำได้แม่น แต่มาสะดุดใจคำหนึ่งในคลิปที่เขาบอกว่า
“คนที่ต้องอยู่คนเดียวทั้งๆ ที่อยากอยู่กับคนอื่น จะมีความสุขน้อยกว่า สุขภาพแย่ สมองเสื่อมเร็ว และอายุสั้นกว่าคนที่ไม่เหงา”

พอมานั่งคิด มันเหมือนกับว่าความเหงาแท้จริงมันไม่ได้เกิดจากอารมณ์ ณ ช่วงนั้น กับปัจจัย ณ ช่วงนั้นอย่างเดียวหรือเปล่า
ไม่เหมือนความสุข ที่เราสุขเพราะได้ของที่ชอบ ทุกข์เพราะได้รับสิ่งที่ไม่อยากได้
แต่ความเหงา มันเกิดไม่ใช่เพราะเราต้องอยู่คนเดียว แต่มันคือการที่เรา “รู้สึก” เหมือนอยู่คนเดียวทั้งๆ ที่เราอยากมีใครอยู่ด้วย
เราอยากมีความสัมพันธ์ที่มั่นคงกับใครสักคน หรือคนสักกลุ่ม

ฉันชอบที่เขาใช้คำว่า Be isolated than they want
หมายความว่าแท้จริงแล้ว จำนวนหรือคุณภาพความสัมพันธ์อยากไม่สำคัญเท่ากับสิ่งที่เราอยากได้จริงๆ
ถ้าเรามีแค่ร้อย แต่อยากได้พัน ต่อให้เทียบกับคนอื่นว่าเรามีมากกว่าแค่ไหน ถ้าเรายังรู้สึกเหงา รู้สึกว่าความสัมพันธ์ที่มีมันไม่พอ เราก็ยังไม่มีความสุขอยู่ดี