ผ่านไปครึ่งทางแล้วสำหรับการฝึกงาน
เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาก็โบกมือลาพี่ๆ ในแผนกเตรียมย้ายไปที่ใหม่ ชีวิตที่ผ่านมาก็เริ่มลงตัวขึ้น ทั้งเรื่องงานและชีวิตส่วนตัว (และใจตัวเองด้วย)
ทำงาน
ด้วยความที่เราทำงานสายบริการ เป็นกะ งานค่อนข้างเป็นสายแรงงานนิดๆ 55 คือแค่ทำงานไปตอนที่เข้างาน พอจบก็คือจบ ไม่ได้มีโปรเจคคั่งค้าง ที่บริษัทก็มีวัฒนธรรมไล่คนกลับบ้านตอนหมดเวลาด้วย คือพอถึงเวลาเลิกงานของเราปั๊บ คนอื่นจะหันมาบอกว่า お疲れ様でした。(ขอบคุณที่ทำงานหนัก) แล้วเราก็ขอตัวกลับบ้านได้เลย
ไม่มีทำงานล่วงเวลา เข้างานเป๊ะ เลิกเป๊ะ พักกลางวันก็เป๊ะ ถือว่าดีเลย (1 อาทิตย์ทำงาน 37.5 ชม.)
เนื้อหางานที่ทำ
ทำฝ่าย Guest service หรือบริการลูกค้า ตั้งแต่แนะนำทาง ดูแลพัสดุของลูกค้า ฝากของ ฯลฯ ประมาณนี้ งานไม่ได้ยากนะ ยากตรงภาษาญี่ปุ่นนี่แหละ ถ้าได้ภาษาก็คงสนุกและชิลกว่านี้
เดือนหน้าย้ายไปทำฝ่ายขาย และบุคคล
ชีวิตประจำวัน
- จ-ศ ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น ตื่นเช้าไปทำงาน กลับบ้านมาชิล นอน ชีวิตมีแค่นี้จริงๆ 55 ยกเว้นวันศุกร์เลิกงานแล้วอาจไปหาอะไรอร่อยๆ กิน ให้รางวัลตัวเอง ขอบคุณที่อดทนกันมา 1 อาทิตย์เต็มๆ
- ส่วนวันหยุดก็หาที่เที่ยวไปเรื่อย โตเกียวบ้าง นอกเมืองบ้าง สลับกันไป ยังเหลือโตเกียวบางที่ คาวากุจิโกะ ไปเขา Takao Mitake และมินาโตะมิไร (โยโกฮาม่า) เดี๋ยวเดือนนี้จัดไป ~
เงิน $$
เดี๋ยวหลังฝึกงานจบจะมาเล่าการใช้จ่ายของมนุษย์เงินเดือนให้ฟังนะคะ เพราะช่วงนี้ทำบัญชีมันยังไม่เป๊ะเท่าไหร่
การเปลี่ยนแปลงที่ค้นพบ
- ปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงได้มากขึ้น ทนกับรถไฟแน่นๆ ได้ (ตอนเช้าเมื่อก่อนคือเครียดมาก) ฯลฯ
- ภาษาญี่ปุ่นดีขึ้น!
- เที่ยวคนเดียว? อันนี้จริงๆ ทำมานานแล้ว แต่ช่วงนี้รู้สึกแอดว๊านซ์ขึ้นไปอีกนิด ตรงที่สามารถเข้าร้านหรือไปสถานที่ที่ไม่ค่อยเหมาะกับการเที่ยวคนเดียวได้ 55 หรือสั่งเมนูที่คนส่วนมากสั่งมาแบ่งกับเพื่อนได้
เมื่อก่อนเที่ยวคนเดียวจะมีรู้สึกบ้างว่า เออ ถ้ามีเพื่อน มีแฟน มาด้วยคงดีนะ แต่ปีนี้ (รวมทริปต้นปีกับทริปนี้) ไม่รู้สึกงั้นเลย เอนจอยกับการเที่ยวคนเดียวมาก ชอบมากเวลาอยู่คนเดียว..ชอบจนเริ่มกลัวตัวเองละเนี่ย 55
– อาจเพราะทำงานเจอคนเยอะไปก็ได้นะ 🙂
ความรู้สึก
- เป็น Mixed feeling มีทั้งสุขบ้าง ทุกข์บ้าง สนุกบ้าง เหนื่อยบ้าง แต่ที่เห็นได้ชัดคือ ส-อ วันหยุดมีความสุขมาก จนทำให้ใน 7 วันความสุขของเราไม่บาลานซ์กัน ไปทำงานไม่ได้ทุกข์ขนาดนั้นนะ แต่เพราะส-อ มีความสุขมากๆ ไง มันก็เลย กลายเป็นเราเปรียบเทียบวันต่างๆ เลยเป็นโรคเบื่อวันจันทร์ รอวันหยุดขึ้นมา
ทำให้เราเริ่มคิดว่าถ้าเราทำงานจริงๆ เราจะต้องเป็นแบบนี้ เราจะไหวไหมนะ
เป้าหมาย
- เที่ยวสถานที่ที่บอกมาข้างบนให้ครบ
- ญี่ปุ่นขอเก่งขึ้นอีกนิด
- มีความสุขในอีก 1 เดือนที่เหลือ 🙂
อีก 1 เดือนก็กลับอเมริกาแล้ว ต้องไปเรียนกันต่อ =_=
Alittleparfait 
I really enjoy reading your anecdotes. Many things mentioned can’t be taken for granted. The longer you experience being a salaryman, the more typical your mixed feeling becomes. You will get through those unbalanced feelings between weekdays and weekends.
That’s true ka. As the beginning of second month, I can’t enjoy weekend as the first month.
Thank you so much for coming and reading! You comment is a really good prediction
Also, it might be relevant to my expectation as well. For this internship, I rarely expect anything. Yet in college, I push myself too hard , too much to meet my high standard
You will be missing your stay in Tokyo even those unenjoyable moments, weekdays and weekends after being back to Berkeley.
What I can say here is you’re much luckier than other girls…to be able to experience both American ways (both East Coast and West Coast) and “not-considered-part-of-Asia” Japanese ways.
Even only a couple of months, with your high standard (although “push” should come along with “pull”), I believe you’ve reaped great experience hard for ya to forget as being an intern in Tokyo.